20

To miał być długi post o znaczeniu prawdziwych intencji, towarzyszących podejmowanym przez nas działaniom. O tym, jak trudno takie intencje sobie uświadomić. I jeszcze o tym, jak mnie uposażyli na dorosłe życie moi rodzice, i dlaczego naprawdę najwyższy czas po raz kolejny się od nich wyprowadzić...

... ale właśnie przed chwilą przez mój pokój przeszedł ogromny tłusty i włochaty pająk, który uświadomił mi, że jednak boję się pająków i kazał przestać dołować, tylko łyknąć wódki, wziąć się w garść, jestem dużą dziewczynką i choćby mi tu przeszła cała armia takich pająków (błagam, nie), to skończę to prasowanie i kropka!
Przysięgam: był gigantyczny.
Przysięgam: on tupał.

Jak tylko mój ojciec wróci, poproszę go o przesunięcie kanapy. Posoka z pewnością zafajda mi ściany i sufit, ale to bydlę musi zginąć.

A przedtem - Shameless i taniec z żelazkiem.

Lubicie stać w korkach? Ja uwielbiam, zwłaszcza jesienią.